କବିତା : କଳଙ୍କ

ନିଜ ଦେହ କଳଙ୍କ ଅନ୍ୟ ଦେହେ ବୋଳି କି ସୁଖ ଅବା ପାଇଲୁ 
ଜନନୀ ଭଗିନୀ ଭଳି ବହୁମୁଖୀ ନାରୀକୁ ଜୀଅନ୍ତା ନର୍କରେ ଠେଲିଦେଲୁ ।

କ୍ଷଣ ସ୍ଥାୟୀ ସୁଖ ପାଇଁ ଭୁଲିଗଲୁ ତୁହି ହେଲୁ କାମରୁପି ରାକ୍ଷାସ 
ଅନ୍ୟର ଭଗିନୀ ବୋଲି କଳଙ୍କ ଦେଲୁ ବୋଳି 
ନାହିଁ କିରେ ତୋ ଅବଶୋଷ ।

ଜନନୀ ହୋଇ ଜନ୍ମ ଦେଲା ସିଏ 
ମମତା ତାର ଅତଳସ୍ପର୍ଶୀ 
ସେହି ନାରୀର ବିକଳ ଚିତ୍କାର 
ଶୁଣି କରୁ ଦରହାସ ।

ସଳିତା ପରି ନିଜକୁ ଜାଳି
ସମାଜକୁ କରେ ଯେ ପ୍ରକାଶିତ 
ତା ଦେହେ ବୋଲି କଲଙ୍କର ଲେପ 
କଲୁ ତାକୁ ମର୍ମାହତ ।

ଗମାର ବୋଲି ହେଲୁ ପରିଚିତ 
ସତରେ ତୁ ବଡ ନିର୍ବୋଧ 
ଜାଣି ଶୁଣି କଲୁ ତୁ ଯେ 
ପୁଣି ସେ ଧର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଅପରାଧ ।

କି ଗୁଣରେ ପୁରୁଷ ତୁହି 
କାହିଁ ତୋ ପୁରୁଷତା 
ଅବଳା ଦୁର୍ବଲା ଭାବି କଲୁ ଅତ୍ୟାଚାର 
ନାହିଁ କିରେ ତୋ ମନୁଷ୍ୟତା ।

ହେ ଜ୍ଞାନୀ ଗୁଣି ଗୁରୁଜନ
ତୁମେଯେ ବଡ ବିଦ୍ୱାନ 
କରୁଛି ଗୁହାରି କରି ସତ ସତ ନମନ
ସୃଷ୍ଟିକାରିଣୀ ସିଏ ଦିଅ ତା କର୍ମର ସମ୍ମାନ ।

ଜଗନ୍ନାଥ ଚୌଧୁରୀ

ସାମାଜିକ କାର୍ଯ୍ୟକର୍ତ୍ତା, କାର୍ଲମୁଣ୍ଡା, କଳାହାଣ୍ଡି 

ମୋ : ୭୯୯୦୩୩୩୦୧

For latest news & updates, click on bell button and subscribe to notifications.

Like us on Facebook👇

http://facebook.com/odiabarta